Zagrożenia

Rozmywanie brzegów wysp oraz ich zalewanie w wyniku piętrzenia wody

Wyspy, stanowiące dogodne miejsca lęgowe dla ptaków, wymagają zabezpieczenia ponieważ niszczone są przez zalewanie przy wysokich stanach wód, a ich brzegi rozmywane przez uderzające fale. Rozmywanie brzegów powoduje osuwanie się drzew i krzewów, a w konsekwencji niszczenie roślinności, na której ślepowrony zakładają gniazda. Z kolei zalewanie wysp na Zbiorniku, spowodowane okresowo wysokimi stanami wody (Zbiornik Goczałkowickie pełni funkcje przeciwpowodziowe jednocześnie zaopatrując w wodę Aglomerację Górnośląską), prowadzi do utraty miejsc lęgowych rybitwy rzecznej.

Zarastanie wysp zasiedlonych przez ptaki siewkowe

Większość wysp porośnięta jest zbyt wysoką i zwartą roślinnością, co zagraża gatunkom ptaków chronionych w czterech obszarach Natura 2000 objętych projektem, w tym rybitwie rzecznej. Ptaki te preferują bowiem piaszczyste lub żwirowe powierzchnie zupełnie pozbawione roślinności, a jej obecność uniemożliwia zakładanie gniazd przez ten gatunek. Kurczenie się powierzchni siedlisk dogodnych do lęgów rybitwy, spowodowane jest zarastaniem wysp przez byliny (głównie trzcinę), drzewa i krzewy w tym także obce gatunki inwazyjne jak rdestowiec czy niecierpek gruczołowaty.

Uszkodzenie grobli na stawach

Groble stawów niszczone są w wyniku falowania oraz drążenia nor przez zwierzęta, głównie bobry oraz piżmaki. Uszkodzenia powodują przesiąkanie i odpływ wody. W konsekwencji stawy zarastają, a suche stają się bezużyteczne dla większości gatunków ptaków chronionych, dodatkowo narażonych na wzmożoną presję drapieżników, które nie mają problemu z dotarciem na wyspy.

Niekontrolowana turystyka i rekreacja w obszarach Natura 2000

Obszary objęte projektem w różnym stopniu poddane są presji turystycznej. Ptaki niepokojone są przez turystów odpoczywających wiosną i latem (okres lęgowy ptaków) nad zbiornikami wodnymi i płoszone przez wjeżdżające pojazdy spalinowe. Także prowadzone w niewłaściwy sposób obserwacje czy też wędkowanie w obrębie ich siedlisk wpływa na nie negatywnie. W przypadku bardziej wrażliwych gatunków zdarza się nawet, że staje się to przyczyną porzucenia lęgów.

Niedostateczna ochrona siedlisk w miejscach żerowania ślepowrona

Zagrożeniem dla ochrony ślepowrona jest niewystarczająca wiedza na temat jego preferencji siedliskowych, szczególnie odnosi się to do terenów żerowiskowych. Istnieje wiele niewyjaśnionych kwestii, np. czy występowanie gatunków roślin inwazyjnych, takich jak rdestowiec, wpływa negatywnie na ten gatunek, jakie tereny wykorzystują do zdobywania pokarmu w okresie lęgowym i pozalęgowym, w jakiej odległości od kolonii znajdują się tereny żerowiskowe.

Dla zachowania cennych gatunków i ich siedlisk istotne jest promowanie i rozpowszechnianie metod gospodarowania sprzyjających ptakom, a także pozytywnych postaw w stosunku do przyrody wśród społeczności z obszarów Natura 2000.

Skip to content